Prej shumë vitesh tanimë, por që ngjan si dje në fakt, kam në shërbim të artit tim një shërbëtore të zellshme, jo dhe aq të re në profesion. Ia thonë emrin Fantazi. Hera-herës është djallëzore dhe tallëse, i teket të vishet në të zeza; askush nuk ka sesi ta mohojë që shpesh është paksa e... Continue Reading →
John Steinbeck | Fjalimi i Nobelit (1962)
Falenderoj Akademinë Suedeze për të cilën vepra ime ishte e denjë për këtë nder shumë të madh. Në zemër mund të ketë dyshime nëse e meritoj Çmimin Nobel midis njerëzve të tjerë të letrave për të cilët kam respekt dhe meritojnë nderim - por nuk kam asnjë dyshim për kënaqësinë dhe krenarinë ngaqë po më... Continue Reading →
Mali Magjik | Thomas Mann
- E ç'janë këto fjalë? - pyeti Hans Kastorpi me vetulla të mbledhura. - Hajde, mos na bëj numra tani! U thotë ai, - u përgjigj Joahimi, - së paku kështu i ka thënë njërit kohët e fundit. Na e ka thënë kryeinfermierja që ishte e pranishme dhe e ndihmoi për ta mbajtur të sëmurin.... Continue Reading →
Banja shvabe | Herta Müller
Është e shtunë mbrëma. Stufa e banjës ka një bark të përflakur. Dritarja e ajrimit është e puthitur fort. Javën e shkuar Arni i vogël dyvjeçar u sëmur me rrufë nga ajri i ftohtë që hynte brenda. Mamaja fërkon shpinën e Arnit të vogël me një palë të mbathura të dala boje. I vogli pllaquritet.... Continue Reading →
Orhan Pamuk mbi ‘Unë jam e kuqja’
Personi i parë që e lexoi me vëmendje romanin Unë jam e kuqja ishte Filiz Çagman, drejtoresha e Pallatit Topkapë. Kur nisa të shkruaja librin, zonja Filiz ishte drejtoreshë e bibliotekës së Pallatit. Para se të filloja librin, bisedova gjerë e gjatë me të. Zonja Filiz më mësoi se, siç rezulton nga pikturat e papërfunduara... Continue Reading →
Czesław Miłosz | Elegji për N.N.
Menjëmend t’u duka kaq larg? Mjafton të ngarendësh mbi valëzat e Baltikut dhe pas rrafshultës daneze, tej pyjeve me ahishta kah oqeani të kthesh, dhe aty, fill dy hapa m'a ke Labradorin – lëbardhur kësaj stine të vitit. Dhe nëse për ty që andrron gjiun e shkretë të detit, që kaq tmerr i ke marrë... Continue Reading →
Një libër në ditë: Festa e Cjapit, Mario Vargas Llosa
Duke lexuar kapitujt njëri pas tjetrit të veprës së Losas nuk mund ta evitosh të ulurën në karrige, të hedhësh sytë nga dritarja, dhe të kuptosh që asgjë nuk është duke ndodhur, pasi një mesazh i shkruar në më shumë se 500 faqe do kohë dhe përqëndrim të kuptohet, gjithashtu të bën të rimendosh mjaft... Continue Reading →
Një libër në ditë: Unë jam e kuqja, Orhan Pamuk
Në Stambollin e shekullit të gjashtëmbëdhjetë, në fillim të rënies së Perandorisë Turke, ekzistonte lufta për të ruajtur personalitetin dhe zakonet e dikujt në kontrast me ardhjen e ndikimeve perëndimore, të gjitha të analizuara, madje edhe më shumë, nga presioni i fesë, për interpretimin më radikal dhe pasuesit e saj. Ilustrimet e librave, miniaturat, do... Continue Reading →
Një libër në ditë: Vajza e prapë, Mario Vargas Llosa
Duket e pamundur paraprakisht ose të paktën e vështirë për të marrë në një botë që çdo ditë bëhet më skeptike, që narratori i këtij romani përcjell jo vetëm temën e dashurisë, por edhe erotizëm dhe joshje në një mënyrë kaq të ndërlidhur saqë nuk mund ta ndash, të paktën radikalisht. Kam ngritur rendin e... Continue Reading →
Pesë miniaturat më të bukura të botës | Gabriel Garcia Marquez
Një fëmijë i cili ende nuk i kishte bërë të pesë vjetët dhe që kishte humbur të ëmën mes turmës së pazarit, i afrohet një polici dhe e pyet: “Mos keni parë gjë një zonjë që po ecën pa një fëmijë si unë?”*Meri Ho, fëmijë e moshës dy vjeç, po mëson të luajë në errësirë,... Continue Reading →